Op adem komen als je je hebt ingespannen of gewoon om in leven te blijven.  Soms heel soms vraag ik me af wat mensen denken?  Ik ben in januari 2016 naar Brazilië gegaan om een dts en een children @ risk school te doen.  8 maanden training omdat mijn hart uit ging naar missies doen. Kort gezegd ; mensen helpen in nood en te vertellen wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Door heel veel verdriet en ellende in mijn leven; deels aangedaan en deels doordat ik verkeerde keuzes maakte,  heb ik mijn troost gezocht in drank en drugs.  Een echte eye opener was de reis naar India in 2011 die ik maakte met mijn thuis kerk in Deventer.

Ik vond  het leven maar saai en uitzichtloos. Naar school gaan , daarna werken , geld verdienen voor je huis of gezin tot je ca. 65 ste. En dan wachten tot je dood gaat.  Ik werd er depressief van maar zo dacht ik erover. 

Toen ik me bedacht dat ik training nodig had kwam ik via vrienden terecht bij de ‘katapult’ de bijbelschool van Herman Boon.  Mijn verlangen groeide om echt iets te doen met mijn leven.  Het werken voor geld voelde leeg. Maar nu na 7,5 jaar kan ik zeggen. Dat ik mijn doel heb gevonden.  

Maar even eerlijk, ik vind het leven in een andere cultuur echt moeilijk. Als je denkt; maar nu is Rebecca getrouwd en heeft een bonus dochter met een super lief en schattige kleindochter en daarom is ze nog in Brazilië. Dan moet ik je echt zeggen dat is absoluut niet de reden geworden. Het helpt me wel om het hier wat gezelliger te hebben.  Mijn drijfveer is nog steeds mensen helpen in nood en te vertellen van wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Op het moment dat ik ervaar dat mijn doel is bereikt dan zou ik Claudino vertellen dat het tijd is om naar Nederland te gaan. Dit hebben we overigens uitgebreid besproken toen we trouwden. 

Elke dag zien we van heel dichtbij het verdriet van anderen. Het werken met verslaafden lijkt soms uitzichtloos maar gelukkig zien we veranderingen. De vruchten van ons werk is tastbaar. Door een hele lange adem te hebben. 

We zien en ervaren dat mensen het steeds lastiger vinden om ons werk te sponsoren. Maar ons geloof en vertrouwen is nog steeds op onze lieve Heer die ons voorziet. Enorm dankbaar dat we in november naar Nederland kunnen.  Even weer op adem komen.  Dank jullie wel voor jullie steun en vertrouwen. Heel veel liefs en hopelijk zien we jullie dan. 

Lieve mensen tot blogs