Beruchte favelas

Lieve lezers, wat ik nu heb meegemaakt hoogst indrukwekkend.

De eerste was Een wijk. Het lag op een berg die je op moet lopen. Motor taxi’s rijden af en aan. De politie komt regelmatig een kijkje nemen en dan is het rennen voor je leven want de bendeleden deinzen er niet voor terug het vuur te openen of te beantwoorden. Er vallen vaak en veel onschuldige gewonden of zelfs doden. De wijk zelf raakt me niet echt, ik vraag God dan ook gelijk uhm Heer aub vraag me niet om hier te werken. Maar goed uhm ik ben er pas 1,5 maand en ga nog vele andere plekken bezoeken.

De ander is een wijk waar nog geen politie is geweest om er ‘ orde op zaken ‘ te stellen. Als we op het station in Acri aankomen worden we opgehaald door een wat oudere man met een bijbel in zijn hand. Het is de pastoor. Hij begint zijn verhaal met dat we niet bang hoeven te zijn ook al zien we grote geweren. De bendeleden hebben machine geweren om hun nek hangen. Als we de wijk binnen lopen zit er een man op een stoel met een walkie talkie. Hij waarschuwt de rest van de bende dat we er zijn. En hij houdt ons in de loop van de dag ook in de gaten. We behoren in een groepje te blijven denk dat we met ons 12en waren er worden daar nl dagelijks mensen beroofd. We komen in een klein kerkje en er tegenover zit een soort huis met een keuken en een badkamer. De huizen zijn van steen en er zit zowaar hier en daar een kleurtje op de gemetselde muur. Verder hier en daar wat tegels. WoW wat een geld besteden wij in Nederland aan ons huis in tegenstelling tot hier. Terug naar de basis , letterlijk.

Goed, eerst hebben we een dienst voor de kinderen en tieners. Ik ga bij de tieners zitten met gelukkig een vertaler. Heel fijn want vind ik voel me soms best verloren in de taal. Het gaat over wat de wereld ze te bieden heeft, de bendeleden hebben mooie spullen , geld etc maar hun leven is leeg en lopen een groot risico het snel te verliezen. Aan de drugs of de oorlog die er woedt tussen de rivaliserende bendes. Het geeft tijdelijke voldoening. Dat wat Jezus je kan geven is voor eeuwig. Blax deed het woord en waarschuwde de meiden om een goede man uit te kiezen. En de jongens om een goede vrouw uit te kiezen. En ze met respect te behandelen. We sluiten af met een persoonlijk gebed. Ik hou er een vriendje aan over van een jaar of 11 denk ik. Hij blijft me maar kusjes geven en ondanks dat hij me 59 jaar ? schat zou ik hem graag adopteren. Dan is het tijd om op huisbezoek te gaan. Jean Marque met zijn gitaar voorop, de kinderen uit de wijk die naar de kerk gaan en wij er achteraan. Eerst met de hele groep naar een vrouw van de kerk die het nogal moeilijk heeft.

Zien jullie t voor je: inmiddels een grote groep van een ca. 15 kinderen nog wat mensen uit de kerk en onze groep. De nauwe straten van de favela door al zingend met gitaar en kleine flyers met tekst Jesus veranderd je leven. Een bendelid met walkie talkie die doorgeeft welke kant we precies op gaan. We gaan ook met ons allen het huis van de vrouw binnen. Zo gek, ik moest gelijk al huilen. Ik Dacht uhm toe es even normaal jenkert, maar blijkbaar was het verdriet van dit gezin voelbaar na een paar liederen begint de vrouw te vertellen. Dat ze het niet meer ziet zitten. Het leven met haar man die blijkbaar iets ergs heeft gedaan, wat weet ik niet. Ze was er klaar mee, ze brak en barstte in tranen uit, ik liep naar haar toe omhelsde haar en huilde met haar mee. Iedereen huilde mee. Na onze bemoedigingen, ook van de kinderen. Gingen we weer verder. Naar het hol van de leeuw, volgens de pastoor.

Wat ik daar zag had ik nooit eerder gezien. En dacht toch wel iets van de drugs scène te hebben mee gekregen in mijn leven. We gaan naar de ‘traffickers’ . Ze zaten met radio’s grote geweren en hun harde blikken in hun ogen in een soort van bunkertje bij de hard stromende rivier. De pastoor opent het woord en zegt dingen als: God geeft jullie niet op wij gaan voor jullie bidden. Maar eerst een lied zingen. De jongste van onze groep is Felipi net 18 jaar geworden hij gaat voor ze bidden. Ik kon t natuurlijk niet laten om mijn ogen de kost te geven en ik zag dat de jongens geboeid bleven staan luisteren, ik zag zeker emotie maar hun blikken bleven leeg. Gevangen in een leugen.. dat geld gelukkig maakt? Of de spanning van het dealen? Want elke dag kan hun laatste zijn. Ik weet het niet.

Er hangen verschillende lijnen over het water en er hangen stevige zakjes aan. Er schijnen brokken cocaïne in te zitten. Onversneden dus. Ze dealen op die plek omdat als er politie komt ze ‘ makkelijk’ kunnen vluchten. Ik zag dat 1 goozer met een geweer heel ongemakkelijk werd van onze komst hij besluit zelf te vertrekken maar zonder ook maar iets tegen ons te zeggen. Bij het afscheid nemen geven we de anderen netjes een hand en wensen we ze Gods zegen toe. Ook hun krijgen de briefjes met Jezus veranderd je leven. Bij sommigen kon er zowaar een glimlachje vanaf.

Ik kan echt nog veel meer schrijven maar de best is yet to come s avonds hadden we nog een dienst. De vrouw en de man waar we als eerste waren deze dag kwamen met het hele gezin binnen wandelen. De man heeft die avond voor Jezus gekozen samen met nog een echtpaar. Dit was een dag om nooit te vergeten.

Het meest indrukwekkend vond ik dat de kinderen zoveel liefde, bemoedigingen en vreugde uit deelden. Laten we nooit neerkijken op kinderen of ze wegzetten als jullie zijn te jong maar laten we leren van ze. De pastoor WoW wat een man Gods. Hij bleef vrolijk ook na de regen bui en alles overstroomde niet alleen de straten maar ook de kerk etc. T was net een zwembad en niet alleen met regen water he? Juist ja, er is geen rioleringsstelsel in deze wijk.

Dit is een plek dat ik in mijn hart heb gesloten. Zou God me hier willen hebben? Ik weet het nog niet.

Vrijdag 5 februari net na de middag was het zover met de hele groep richting een wijk van Rio waar we gaan evangeliseren tijdens de carnaval. Het was heet gewoon rond de 42 graden. Onze reis zou bestaan uit veel lopen, trein en de bus. Een klein koffertje en twee flesjes water gingen we op pad.

Het voelde als een schoolreisje en ik moet zeggen mijn leidster gedroeg zich ook een beetje zo. Ik zag aan haar dat ze haar verantwoordelijkheid in ieder geval serieus nam. Alle treinen en bussen zijn trouwens voorzien van airconditioning die staat ongeveer op 10 graden. Brrr koud hoor maar erg welkom vooral als je hutje mutje erin staat.

Na twee uur reizen komen we aan. En we worden hartelijk ontvangen. Een slaapkamer heeft dikke matrassen de ander uhm niet. Het huis staat op een stijle berg en ik kwam als laatste boven dus uhm ik had eigenlijk geen matrasje. Laura ‘mijn adoptie kind ‘ was zo lief haar matras aan mij af te staan. Love you forever girl?.
Ik merk dat ik het groeps gebeuren toch nog heel lastig vind, wachten op elkaar, iedereen een eigen mening en niet alleen die van mij pff behoorlijk aanpassen geblazen. Het zorgt voor enige irritatie onderling, iedereen vind het spannend en de hitte is killing. Doordat we allemaal het zelfde doel hebben: voor God en met God mensen helpen en hoop geven. Worden de irritaties snel uitgesproken en opgelost.

Ook daar hebben we momenten van ‘ elkaar dienen’ oftewel corvee, maar ook uit je comfort zone te stappen. Sommige van de groep werden gevraagd te preken of de lofprijs en aanbidding te leiden. We maakten lange dagen 9 uur opstaan, ontbijt, dienst, corvee, oefenen voor de impact tijdens de carnaval van die avond. Tijdens de Braziliaanse carnaval gebeurd er altijd van alles het is heel normaal dat een vechtpartij uitloopt tot een schietpartij. Genoeg drank en drugs waar de kleine kinderen alles van mee krijgen. Jonge meisjes gekleed alsof ze al jaren in het ‘ vak ‘ zitten als prostituee. We proberen contact met ze te maken dmv een drama stuk op te voeren en een levende piramide act op te voeren. ze daarna aan te spreken. Vragen of we voor ze kunnen bidden etc. Mooie manier om het evangelie te brengen. Maar ook te luisteren naar veel leed van de omstanders. Ik mocht samen met de vertaler voor oa twee jongens bidden ze hebben allebei Jezus aangenomen. Ook een vrouw hebben we kunnen weerhouden om zelfmoord te plegen ze was erg geraakt door ons verhaal over Jezus. Haar leven zag er uitzichtloos uit. Ze was zichtbaar aangedaan. Om half 4 snachts lagen we in ons zgn bedje. Dit 4 dagen lang. Slopend maar zoveel mooie mensen en kinderen gesproken.

Dit was het weer even! Mijn foto’s zijn natuurlijk op Facebook te zien. Tot gauw tot blogs

Campo Grande

Wat een geweldige ervaring. Na ongeveer een uur rijden kwamen wij in een andere plaats net buiten Rio; Campo Grande, bij een kerk en wat voor kerk. Ze hadden een heel orkest met geweldige zangers groot en klein. Black gospel Church, ik zat daar twee dagen met een smile van oor tot oor.

Wat hebben we daar gedaan?

Zaterdagavond was er een jeugddienst met heel veel muziek. En de dienst waarin ik mijn getuigenis zou geven. Voor degenen die niet weten wat een getuigenis is zal ik het kort uitleggen. Het is een verhaal vertellen over een waargebeurde situatie (s) in je leven waarin je achteraf Gods hand heb gezien. Bijvoorbeeld als ik denk aan mijn periode dat ik zwaar aan de alcohol en cocaïne zat had ik ook van dood kunnen gaan maar God heeft mijn pijn en verdriet gezien en hersteld. En mijn leven nieuw gemaakt. Ik ben geen slaaf meer van deze verdovende middelen. Zo’n verhaal kan bemoedigend zijn want vaak denken we dat we alleen zijn in ons verdriet of pijn.

Vond het best spannend om op dat podium te staan. Je geeft jezelf bloot als het ware. Maar het is ook mooi omdat ik goed terecht ben gekomen. Prijs de Heer.
Men vond de getuigenis indrukwekkend dat ik gevraagd ben om het in de tweede zondagsdienst weer te geven.

De evangelisatie deden we na de eerste dienst van zondag. Dit was heel bijzonder zelfs lachwekkend maar wel goed. We stonden bij een stoplicht, een groepje met flesjes koud water, een ander groepje met teksten erop met Jezus houdt van je.. Etc. Grote demonstratie borden met bemoedigende teksten. Bij rood licht stormden we op auto’s en bussen af gaven ze een flesje water en een kaartje en zeide ‘ Jesus te Ama ‘. Er was iemand op een motor die wilde Jezus aannemen in zijn hart. T was echt super gaaf en raar ??. Dus het werkt!
Verder hebben we in de Engelse dienst heerlijk mogen worshipen. Lichtelijk ongemakkelijk stonden we daar maar gelukkig hadden we ons hart op de goede plek.

De carnaval begint as vrijdag. We zullen een goed gevulde dagen hebben die niet geheel ongevaarlijk zullen zijn. Kleine Kinderen blijven vaak net zolang op straat als hun ouders met grote hoeveelheden alcohol en drugs op. Gaan wij leuke dingen voor deze kids organiseren. Bidden voor de mensen die t leven uitzichtloos vinden. Ik heb er enorm veel zin in. Maar wil jullie vragen om ons te gedenken. Bedankt en tot blogs na de carnaval .