¨Hoe kan ik je helpen? Mijn engels is niet zo goed maar ik wil je graag weer zien lachen¨. Is een zin die ik in de afgelopen vier weken vaak te horen heb gekregen. Sinds mijn terug keer van de outreach in de kerk in Rocha (mijn basis in Rio), voel ik me wat verloren en alleen. Is dit wat men bedoelt met cultuurschock? Jeanette Lukasse ze woont ca. 28 jaar in Brazilie en is één van mijn leiders, zegt van wel. Het gaat over als je je leert te uiten in het Portugees. Nou, lekker dan dat duurt nog wel een paar maandjes.
Maar mijn besluit staat vast, Ik ben hier met een missie en een paar nare gevoelens laat ik mij niet in de weg staan. De taal is denk ik de grootste barrière. Mijn nieuwe outreach team bestaat voornamelijk uit Portugees sprekende Brazilianen. Alleen maatje Kevin is mijn persoonlijke vertaler, een hele luxe. Deze onafhankelijke vrouw is ineens super afhankelijk van anderen, heel frustrerend maar je zou bijna denken dat ik iets moet leren op dit gebied.
De eerste 4 weken van de Children @ risk school zit er op nog 8 weken te gaan. Dat maakt me stiekem toch een beetje onrustig want waar ga ik terecht komen als de school voorbij is? Die vraag blijft vooralsnog onbeantwoord. Verder geniet ik van de drie dagen dat ik hier de straat op ga. s’ avonds laat achter op een pick up truck met twee grote goed gevulde pannensoep en cake. Of juist heel vroeg met liters koffie en met gesmeerde broodjes kom ik op de meeste ongure plekken. Denkende waarom wonen hier mensen en kinderen en waarom drinken kleine kinderen in Brazilie koffie?
Crackolande is zo´n ongure plek vlakbij het treinsstation naast de rails, er staan allemaal in elkaar geknutselde huisjes van afval. De plek waar de junkies wonen. Vreselijk om verslaafd te zijn. Ondanks alle geweld hier vind ik ze juist heel vriendelijk en rustig.
Het werk met de kinderen is echt geweldig. Mijn team; Blax, Aline, Mikaela, Kevin en ik krijgen steeds meer een band met ze. We komen ook steeds meer te weten over hun achtergrond wat een trieste verhalen krijgen we te horen. Een meisje van 11 jaar; zij is altijd erg moe en valt in slaap op mijn schoot. Later vertelt ze mij dat haar moeder op de vuilnisbelt rond struint ( waarschijnlijk is ze verslaafd aan de drugs) en ze haar vader niet kent. Haar broertjes en zusjes zijn haar neefjes en nichtjes en haar tante laat haar hard werken. Haar tante geeft haar jongste dochter die net kan lopen aan haar mee als we haar komen ophalen om naar de kerk te gaan. De tijd waarin ze echt even kind kan zijn. Gelukkig zien we de kinderen genieten van onze programma´s maar het meeste nog als we ze knuffelen.
Verder ben ik zo dankbaar en trots op de kids van de Emmanuel kinderkerk. Mijn thuisfront commissie Nancy en Anna valk, Reggy en special thanx to my mom en tante Astrid. Hier een paar kanjers van die dag; Daniel Nieuwenhuize had maar liefst 15 rondjes gerend. Eliza Dieseraad 260 Euro bij elkaar gerend. Ik kan ze niet allemaal noemen maar jullie zijn natuurlijk allemaal toppers. Myles Pattiselanno goed gedaan, jongen ik hoor dat je je beentjes zo wat onder je lijfje uit heb gerend. Totale opbrengst van de sponsor loop ca. 750 Euro. Wat ik natuurlijk goed kan gebruiken om mijn missie uit te voeren. Dank jullie wel lieverds.
Zo wie zo wil ik deze blog afsluiten met een special thanx aan mijn sponsoren. En iedereen die mij en mijn missie ondersteunen van financiele steun tot bemoedigende kaartjes, hele paketten met lekkere dingen uit Nederland tot lieve apjes. Vind het heel bijzonder dat jullie nog steeds aan me denken maar het mij ook laat weten op wat voor manier dan ook.
you are in my prayers. God bless you
Lieve lezers tot Blogs