Mijn leven hier in Brazilië Lijkt op een mooie grote blauwe oceaan met grote maar ook kleine golfjes. Soms lig ik heerlijk te dobberen in het zonnetje en soms voelt het alsof er een golf aan emoties me overspoeld. Het zijn niet altijd de levens verhalen van de jongens en meiden op straat die me overspoelen. Maar ook het leven in een soort community is niet altijd makkelijk. Ik woon in een groot huis met 10 andere mensen. In totaal 5 soms meer verschillende culturen die ook nog eens het Engels als tweede taal hebben aangeleerd. Dit geeft natuurlijk ook naast heel veel lol en leerzame momenten ook spanning, vermoeidheid en irritatie op. Dit in combinatie met ons werk maakt het soms een enorme uitdaging om op een goede manier met elkaar om te gaan. Als ik heel eerlijk ben weet ik bijna zeker dat als wij niet allemaal het zelfde doel hadden, het bijna onmogelijk is om dit vol te houden. We zijn hier allemaal om God te dienen en de verschoppelingen van de maatschappij Zijn liefde te laten zien. Geen woorden maar daden.
De confrontaties met mezelf zijn echt niet leuk. Sjonge, wat kan ik egoïstisch zijn en ik vind het ook moeilijk om nederig te zijn. De ander hoger te achten dan mezelf. Vaak moet ik mijn ongezouten mening geven. Zelfs als niemand erom gevraagd heeft. Mooi he, dit is een heel proces en ik wil t met beide handen omarmen. Ik wil niet stil blijven staan maar ik wil blijven groeien om een beter mens te worden.
Ondanks het emotionele zware werk en de persoonlijke processen ben ik toch heel gelukkig. Ik heb het doel van mijn leven gevonden. Dat geeft rust en vrede. Maar dat betekend niet dat ik geen andere verlangens of dromen heb. Het lijkt me geweldig om bij voorbeeld the school of worship te doen. Het zingen en het aanbidden van God is een manier die mezelf heel veel heeling en genezing heeft gebracht. Dat gun ik een ieder. Ik weet niet of het ook echt voor mij is weggelegd maar wie weet als God het een goed idee vind weet ik zeker dat dat in de toekomst werkelijkheid kan worden. Of het volgen van een counselings school lijkt me ook fantastisch, leren om tieners en volwassenen te counselen verder te brengen in het leven.
Nog een dikke maand dan komt mijn lieve vriendin Alice naar Brazilië. Ik kan bijna niet wachten om haar te zien. Ik merk dat mijn contacten in Nederland wat veranderen. Men is gewend geraakt aan mijn afwezigheid ofzo. Sommige vriendschappen lijken te veranderen. Vind ik soms best verdrietig. Maar sommige zijn blijvend. Het hoort blijkbaar bij het leven. Dat als een treinreis is, sommige mensen blijven tot het einde maar sommige stappen tussendoor uit!
Alice neemt me mee naar Rio en Fortaleza, wat ben ik toch een gezegend mens.
Lieve mensen tot blogs❤️