Echte zendelingen maken natuurlijk ook graag een reis naar een andere plek met een nood.  Zoals Claudino die in juli naar zuid Brazilië is gereden met een team. Na bijna 48 uur in de auto te hebben gezeten komen ze aan in Canoas.  Eén van de steden die ca. 10 dagen onder 5 meter water heeft gestaan.  Door de heftige regen val is er ook een rivier overstroomd en is 60% van de staat ‘Rio grande do sul ‘ onder water komen te staan, 471 steden , 600.000 huizen , 182 doden , 31 mensen vermist en dan nog maar te zwijgen over het leed onder de dieren.  Het hele gebied zag eruit als een oorlogsgebied. Langs de kant van alle straten stonden meters hoge ‘ zooi’ , oftewel huisraad wat door het water kapot is gegaan. 

Claudino een paar weken met een team in actie: het in- en uitladen van vrachtwagens met duizenden kilo’s en liters donaties van water , kleding, voedselpakketten alles wat je maar kan bedenken wat je nodig hebt als mens om te kunnen leven.  Huizen schrobben en schoonmaken van (oudere)mensen die nog bewoonbaar waren maar te vies van de modder om zelf schoon te kunnen maken.  Kleren donaties uitzoeken etc.  En dan ook een luisterend oor zijn voor de mensen.  Een man vertelde bv. Dat hij met zijn bootje maar rond ging varen om mensen op het droge te krijgen en een mevrouw vond met 3 verdronken kinderen in haar armen.  Een vrouw dat letterlijk zei: ‘ wat jullie hier op straat zien is voor jullie misschien rotzooi maar dit is wel ons verhaal .  Hier hebben wij hard voor gewerkt en kan nu afgevoerd worden als zooi naar de vuilnisbelt ‘. 

Al met al kon Claudino met het team een zegen zijn voor deze mensen in nood . 

Dan staat er nog een zendingsreisje gepland. We gaan eind oktober een paar weken naar  Recife.  Naar de basis ‘  Marco zero’ ook van Ywam. Nury en Fernando zijn daar de leiders en werken met een klein team. Zij werken nog echt met jonge straatkinderen die lijm snuiven.  Iets wat Belo Horizonte ook had maar wat nu wel is veranderd.  Toen ik kwam in 2016 was mijn doel te werken met straat kinderen maar dat werd uiteindelijk meer tieners , jong volwassen en de laatste tijd veel al volwassen.   Mooi om te zien dat veel jongelui waarmee ik toen werkte een beslissing hebben genomen om van de straat te gaan.  

Mijn hart ligt nog steeds bij straatkinderen deze reis naar Recife is ook echt bedoelt om te ervaren of God dit ook een plek voor ons vindt.  We vragen jullie ondersteuning  in gebed. Dit wordt vast een hele emotionele reis.  Maar ik weet gewoon dat als God spreekt dan zal alles op zijn plek vallen en met Hem springen wij over hoge muren. 

Mochten jullie meer willen weten schroom dan niet om met ons contact op te nemen

Lieve mensen tot blogs . 

Best een heftige tijd achter de rug. Het gaat ons niet in de kouwe kleren zitten als één, laat staan 3, van ‘ onze’ jongens van de straat zelfmoord pleegt.  Wij als ‘ Casa Resgate ‘ oftewel ‘ Huize Redding ‘ hebben Ramon een tijdje mogen begeleiden en hij heeft ook een maand of 6 op een afkick boerderij gezeten.  Maar door een ruzie met een medebewoner heeft hij zijn  periode van 9 maanden niet af gemaakt.   Ongeveer een maand geleden heeft hij de hoop opgegeven en heeft zijn moeder hem gevonden, hij heeft zichzelf opgehangen. Bij de dood van Elias en Hugo hebben we wat vraagtekens.  Ze zijn beide met een touw om de nek gestorven maar daar ging een ruzie aan vooraf. Zou het met opzet zijn of toch niet? Helaas kunnen ze het niet meer na vertellen. Maar het leven op straat is wreed.

Dan iets leuker nieuws over ons werk in de gevangenis. 

1e semester : 10 jongens van de leeftijd 15 t/m 19 jaar en dit semester 4 Nederlanders die basis cursus Engels mogen begeleiden. Met Gerdien en Rebecca als leraressen , Micha en Timon als ondersteuning. 15 lessen inclusief de toets.  Elke maandag en donderdagmiddag beginnen we de lessen altijd met een herhaling van de vorige les, de nieuwe les en eindigen met een bemoediging, getuigenis en/of het  Woord van God. 

Onze God is onze motivatie om deze jongens te bereiken met het evangelie. Dat ze een hoopvolle toekomst hebben als ze het offer dat Jezus bracht aannemen en geloven. Tijdens de les proberen we Gods liefde aan hen te tonen. De jongens zitten vast voor verschillende delicten . Van drugsdealen , gewapende berovingen en poging tot doodslag en zelfs voor moord.  De jongens groeien op in een achterstandswijk. Vaak al gelabeld om te mislukken in het leven.  Niks is minder waar , het zal niet makkelijk zijn maar met onze God aan hun zijde en een beetje wilskracht moet het lukken. Dat is in ieder geval onze boodschap aan hun.

Ywam is al jaren actief in de jeugdgevangenissen in en rondom Belo Horizonte. Vroeger gingen we nog naar 4 gevangenis, 3 jongen – en 1 meiden gevangenis.  Doordat ons team is verkleind gaan we er nu naar 1.  Elke groep heeft een eigen dynamiek maar wij hebben eigenlijk altijd respect ontvangen. Wij zien bij het grootste deel van elke groep veranderingen in hun houding. Van hele stoere en afwachtende houdingen naar blije gezichten als ze de les binnen wandelen.  We zien dat sommigen ook echt talent hebben om een andere taal aan te leren en te spreken.  Natuurlijk gaan niet alle lessen even soepel en moeten we ook best een beetje streng zijn soms. Dat hoort er natuurlijk bij.  Dit semester sluiten we af met 7 jongens en de diploma uitreiking. Daar proberen we altijd een feestje van te maken . We hangen slingers op , bestellen een taart, met bittergarnituur.  We zijn natuurlijk hartstikke trots op ‘ onze ‘ jongens!

persoonlijk:

Het gaat goed met ons. We hebben hier en daar wat geworsteld met onze gezondheid en emoties. Maar sinds vorig jaar hebben we een Connect groep die voor ons bid en we voelen ons daardoor gedragen. Hoe leuk is het om samen met mijn (bonus) dochter Anna Rebeca te werken. Noem ik een zegen.

Wij zien uit naar het einde van deze maand. Wij gaan weer op kamp . Wij zijn al druk bezig om ons 9e kamp te organiseren.  Het thema zal zijn : “ Er is hoop”, Maar daarover in onze volgende blog meer ! 

Lieve mensen tot blogs . 

Ik schrok ineens zag ik dat onze laatste blog was geschreven in september 2023.  Gelukkig hebben we sommigen van jullie nog in november gezien.  Wat was het fijn om weer even in Nederland te zijn. Jullie te zien , even te spreken en te knuffelen. Ondanks dat mijn moeder ongelukkig is gevallen in de badkamer en haar pols brak waren we blij dat we haar een beetje konden ondersteunen.  Ze kon een paar weken geen auto rijden.  Nu had ze tijdelijk mij als privé chauffeur. 

Dankbaar voor mijn lieve zus en haar gezin die elke week klaar staan voor onze ouder wordende ouders. En ik zie dat, dat ook een hele missie kan zijn. Zij in Nederland en ik in Brazilië.  Laloe Sis !

Dan is het alweer maart en zijn we als vrijwilligers in The Rescue house weer volop aan de slag.  Ook tijdens carnaval zijn we de straat op geweest om mensen het ‘ goede nieuws’ te vertellen. We mochten voor veel mensen bidden. Carnaval in Brazilië kan er heel feestelijk uitzien maar in werkelijkheid gebeuren er heel veel nare dingen ; veel jonge kinderen in de late uurtjes op straat met heel veel dronken en gedrogeerde mensen. Meisjes verkracht etc er zijn dit jaar in onze stad 85 mensen ( geregistreerd) dood gegaan tijdens dit event.

Evangeliseren op straat tijdens carnaval

Heerlijk om weer in de gevangenis aan het werk te zijn.  Toch wel echt een van mijn passies is met deze jonge jongens te werken . We gaan nu naar één gevangenis maar twee keer in de week. De groep  ( 10 jongens ) is erg geïnteresseerd in het leren van Engels en gelukkig staan ze ook open voor de getuigenissen die we kunnen delen over wat God gedaan heeft in onze levens. Zo sluiten we elke les af met bemoedigende woorden van God .  

We hebben op dit moment 19 mannen in de recovery home zitten. Deze week hebben zich nog 5 mensen zich aangemeld en na de juiste procedure hopen we dat we snel een plekje voor ze kunnen vinden. En de nodige financiële ondersteuning voor ze binnen krijgen.  Wellington  ( 21 jaar ) heeft zijn 9 maanden erop zitten. We gaan hem nu 3 maanden begeleiden om hem weer zo goed mogelijk te  reïntegreren.  Al met al zijn we weer enthousiast om dit jaar te beginnen en vol verwachting in wat God allemaal weer gaat doen.  

Ook onze eerste kamp komt er weer aan en we hopen dit kamp te kunnen organiseren in de eerste of de laatste week van mei. 

Lieve mensen we willen altijd afsluiten met een dank betuiging. Want zonder jullie steun kunnen we dit werk niet doen.  God zegen jullie en jullie families . Mochten jullie iets meer willen weten dan  neem gerust contact met ons op. 

Lieve mensen tot blogs, Facebook of Instagram.

Op adem komen als je je hebt ingespannen of gewoon om in leven te blijven.  Soms heel soms vraag ik me af wat mensen denken?  Ik ben in januari 2016 naar Brazilië gegaan om een dts en een children @ risk school te doen.  8 maanden training omdat mijn hart uit ging naar missies doen. Kort gezegd ; mensen helpen in nood en te vertellen wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Door heel veel verdriet en ellende in mijn leven; deels aangedaan en deels doordat ik verkeerde keuzes maakte,  heb ik mijn troost gezocht in drank en drugs.  Een echte eye opener was de reis naar India in 2011 die ik maakte met mijn thuis kerk in Deventer.

Ik vond  het leven maar saai en uitzichtloos. Naar school gaan , daarna werken , geld verdienen voor je huis of gezin tot je ca. 65 ste. En dan wachten tot je dood gaat.  Ik werd er depressief van maar zo dacht ik erover. 

Toen ik me bedacht dat ik training nodig had kwam ik via vrienden terecht bij de ‘katapult’ de bijbelschool van Herman Boon.  Mijn verlangen groeide om echt iets te doen met mijn leven.  Het werken voor geld voelde leeg. Maar nu na 7,5 jaar kan ik zeggen. Dat ik mijn doel heb gevonden.  

Maar even eerlijk, ik vind het leven in een andere cultuur echt moeilijk. Als je denkt; maar nu is Rebecca getrouwd en heeft een bonus dochter met een super lief en schattige kleindochter en daarom is ze nog in Brazilië. Dan moet ik je echt zeggen dat is absoluut niet de reden geworden. Het helpt me wel om het hier wat gezelliger te hebben.  Mijn drijfveer is nog steeds mensen helpen in nood en te vertellen van wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Op het moment dat ik ervaar dat mijn doel is bereikt dan zou ik Claudino vertellen dat het tijd is om naar Nederland te gaan. Dit hebben we overigens uitgebreid besproken toen we trouwden. 

Elke dag zien we van heel dichtbij het verdriet van anderen. Het werken met verslaafden lijkt soms uitzichtloos maar gelukkig zien we veranderingen. De vruchten van ons werk is tastbaar. Door een hele lange adem te hebben. 

We zien en ervaren dat mensen het steeds lastiger vinden om ons werk te sponsoren. Maar ons geloof en vertrouwen is nog steeds op onze lieve Heer die ons voorziet. Enorm dankbaar dat we in november naar Nederland kunnen.  Even weer op adem komen.  Dank jullie wel voor jullie steun en vertrouwen. Heel veel liefs en hopelijk zien we jullie dan. 

Lieve mensen tot blogs 

Zondag eind van de middag kwamen we weer thuis. Terug kijkend op een geweldig kamp. Waarom geweldig? Vorige week dinsdag verzameld iedereen zich al heel vroeg bij de Rescue-House. Bijna iedereen drinkt zich moed in, of gebruikt extra drugs want de komende 5 dagen gaan ze ‘ cold turkey’ . Woensdag ochtend om 8 uur komt de bus die we hebben gehuurd ze halen.
De lucht die ze bij zich dragen is bijna onverdraaglijk maar dan met 34 mensen die op straat leven en nog 5 die we al in de Recovery home hebben geplaatst kan het kamp beginnen. Devotionals elke ochtend, elke middag sport en spel , ‘s avonds de diensten en lekker samen eten. Corvee hoort er ook bij dat doen we in groepen net als de spelletjes.

Door de 5 dagen heen zien we mensen opklaren in hun gezicht. Ze gaan weer helder uit hun ogen kijken. Ze delen hun levensverhaal , vragen gebed, geven aan dat ze moe zijn van de cirkel waarin ze leven.

Een van de deelnemers deelt het volgende:
”Ik mis de straat totaal niet. Op dit tijdstip van de dag zou ik alle straten al door zijn gegaan, zou ik al gekker zijn geweest dan Batman. En nu, nu heb ik helemaal geen behoefte aan drugs. Mijn lichaam begint helemaal niet te trillen, ik heb helemaal geen afkickverschijnselen. Ik voel daar helemaal niets van en ik voel nog minder de behoefte om te roken. Ik rookte elk moment van de dag. Een pakje sigaretten is zo weg bij mij. En dan geloven we niet in Gods zegen hé? Maar die bestaat dus echt! Ik heb één sigaret gerookt na de lunch maar normaal rook ik er 7 na de lunch, 7 of meer. En nu, nu heb ik daar helemaal geen behoefte aan. Maar weet je wat het is? Je wilt drugs gebruiken, je wilt roken, je doet al die dingen om de tijd te vervullen… en hier besteden we die tijd met spelletjes met een gevuld programma en met die heerlijke kip die nu in onze buik zit. Het is echt heel fijn hier. Niemand geloofde dat ik zou komen naar het kamp, hoe ik was de laatste tijd… De avond voor het kamp boden de mensen me van alles aan, om thinner te snuiven en drugs te gebruiken. Maar ik zei tegen mezelf als ik nu Crack ga gebruiken gaat het mij niet lukken om mee te gaan naar het kamp. Ik had er één gebruikt en toen heb ik God gevraagd om me te helpen om niet meer te gebruiken. En dat is gelukt, ik voelde niet eens dat ik moest gebruiken!” 

Deze deelnemer waarover ik schreef is een vrouw en woont al 24 jaar op straat. Haar moeder pleegde zelfmoord nadat ze erachter kwam dat haar dochter werd misbruikt door haar stiefvader. Deze vrouw kreeg op 11 jarige leeftijd, als kind te horen, dat haar moeder het niet zou kunnen aanzien dat de stiefvader de gevangenis in zou gaan door wat hij gedaan had en daarom pleegde haar moeder zelfmoord. Na de dood van haar moeder ging ze van weeshuis naar weeshuis, wat haar daarna op de straat deed belanden. Wat een gebrokenheid, wat een pijn in het leven van deze jonge vrouw, 37 jaar.

Dit is maar 1 van de velen verhalen die we te horen krijgen tijdens het kamp. Emotioneel is het zwaar maar wat mooi om te zien dat Jezus hoop geeft. Want heel eerlijk zonder Hem zijn we aan het werk zonder een echt doel. Wij mensen kunnen andere mensen niet veranderen ook al zouden we dat graag willen. Met of zonder verslaving zijn we toch allemaal het zelfde. Niemand is beter dan de ander. Maar tijdens dit kamp zien we dat God het verschil maakt. Het onmogelijke wordt mogelijk door Hem.

Enthousiast om dit nieuwe jaar toch weer in ‘ huize Redding’ te dienen. Resgate in het Portugese. Daar waar ik vorig jaar nog twijfelde aan het blijven dienen in dit huis ben ik nu weer enthousiast ook omdat God me bevestigd heeft dat Hij me hier graag nog wilt hebben.  Hoe weet ik dat nou?  Ik ben zeker niet telepathisch ofzo maar ik heb de ervaring dat als je ergens voor bid en je dan een bevestiging krijgt via een bijbeltekst of je ervaart gewoon een rust als je een beslissing neemt. Dan is dat een antwoord een bevestiging van God en zo kon ik  al mijn emoties aan de kant zetten en weer met frisse moed er tegen aan gaan.  En een  vakantie helpt natuurlijk ook.  Resgate gaat namelijk dicht in December en Januari voor alle zendelingen. Zodat we uit kunnen rusten. En mensen komen niet alleen uit het buitenland maar ook uit verschillende Staten van Brazilië. 

Een persoonlijke verandering:

we gaan verhuizen nog steeds vlakbij ‘ Resgate ‘ , maar dan aan de andere kant in een andere buurt.  De buurt is veiliger dan waar we nu wonen. 

Het appartement is iets groter en als het goed  is zonder lekkages als het regent en zonder termieten.  Vreselijke beestjes kan haast geen gif tegen op .  Mocht je ons willen helpen met de verhuizing voel je vrij ?.

Onze kleine meid alweer bijna 10 maanden ‘ Natasha ‘ , zo’n lief en vrolijk kind. Hopelijk blijft dat zo ??. We genieten erg van haar. Ik heb zelf nooit kinderen op de wereld gezet door omstandigheden maar God heeft me wel een mooi gezin gegeven. En mag ik mezelf oma noemen. 

Over ons werk: 

op dit moment hebben we 14 mensen op de verschillende afkick boerderijen. Zie hier de veranderingen die de mensen onder gaan.

Op straat komen we nog steeds kleine kinderen tegen helaas. Heel verdrietig om ouders met hun kinderen op straat te zien worstelen . 

Ook ontzettend blij met onze jongens in de gevangenis. Weer een hele speciale groep.  Intelligente gasten met heftige verhalen. Ook mooi om te zien dat ze enthousiast zijn over Claudino’s boek. Ze mochten de boeken in hun cel lezen. 

Mocht je nou vragen hebben of zou je meer willen weten over ons werk. Stuur me dan een berichtje.

lieve mensen tot blogs.

Wat hebben we een fantastisch kamp gehad. We hebben echt mooie aanrakingen van God gezien bij onze mensen van de straat. Stoere mannen die veel tranen hebben gelaten.  Quote : “ ik heb veel bloed aan mijn handen maar ik wil geen tijd meer verspillen, ik wil veranderen en terug naar mijn familie!’ . Uiterst relaxte kamp dit keer zonder ruzie of vechten. Bedenk je dat onze doelgroep uiterst beschadigd is en zoals de uitdrukking in Engels zegt : ‘ Hurt people , hurt people !’  Maar er is niks mooiers om naar mensen te kijken die opbloeien en hun muren laten zakken. 

Verder hebben we onze basis cursus Engels in de gevangenis afgerond en een speciale diploma uitreiking gedaan midden in de natuur. Wat een extra speciaal gevoel geeft aan de jongens.  Vele komen uit de arme sloppenwijken en zijn nog nooit verder dan de stad geweest.  Een hele prestatie om ca. 15 weken lessen te volgen maar ook te horen hoeveel God van ze houdt en ze een hoopvolle toekomst wilt geven.  Van alle jongens steekt Pedro er tussen uit. Uitermate intelligent en praat een aardig woordje Engels maar wat t meest opvalt is dat hij al

die weken vervroegt onze lessen verlaat omdat we in t laatste kwartier over God en Zijn liefde praten. Hij zegt zelf ook een pact met de duivel te hebben gesloten.  Maar week naar week wordt Hij steeds opener en op het einde accepteerde hij een bijbeltje. Hij zou hem zeker gaan lezen. 

Ook onze semester met de tiener meiden van de Rockhouse zit er weer op. Onderwerpen zoals sexualiteit, identiteit en afwijzing kwamen aanbod. Super leuke en bijzondere meiden om mee te werken.

Dan vieren we aanstaande zondag onze beroemde kerstfeest op straat met een paar 100 man gaan we samen kerst vieren als familie. Altijd heel bijzonder. Zo wie zo om met hen aan een tafel te zitten is al heel wat. Normaal eten ze liggend op

Een stukje karton. Bidden jullie mee dat ze het echte verhaal achter kerst mee zullen krijgen? 

Persoonlijk gaat het wat op en af.  Best veel ziek geweest de laatste maanden. Blaasontsteking, griep, keelontsteking en nu ook Corona. Ik merk ook dat ik best een nieuwe uitdaging zou willen. Dat gevoel heb ik al een tijdje maar het is alsof God zegt ; even wachten nog. Routine sluipt er nu een beetje in, dat vind ik niet leuk omdat ik graag passie wilt houden voor het werk maar zeker voor de mensen met wie ik werk.  Ik ben heel benieuwd wanneer God de deuren opent voor iets nieuws. 

Iedereen hele fijne feestdagen toegewenst. God zegen , geniet van elkaar. En laten we vooral omkijken naar iemand die eenzaam is of het moeilijk heeft tijdens deze feestdagen. 

Mocht je nou meer willen weten over ons werk en of wil je ons extra bemoedigen met een woord schroom vooral niet omdat te doen.    Een bemoedigend appje zijn we hartstikke blij mee.  Na bijna 8 jaar Brazilië lijkt iedereen wat stiller geworden . 

Lieve mensen tot blogs 

Opgeladen na een heerlijk vakantie kunnen we er weer tegen aan.  Er staat weer heel wat op de planning. Natuurlijk onze normale werkzaamheden; straat- , open huis-, jeugdgevangenis-, en tiener meiden werk. En na twee jaar ook weer een 5 daagse kamp 12 t/m 17 oktober. We gaan met ca. 35 mensen van de straat een paar dagen de natuur in. Geen drugs en alcohol in de buurt. Geen gevaren van beroving, vernederingen, moord en doodslag die het straatleven met zich meebrengt.  Ontspannen en nadenken over een doel in je leven.  Onze gift van dr. Lens Foundation gaan we o.a. besteden aan ons kamp. 

Voor alle werkers vermoeiende dagen met veel loskomende emoties maar zo ontzettend de moeite waard. Een voorrecht om van zo dichtbij veranderingen te zien bij mensen. Nog meer bijzonder is hoe God de mensen aanraakt en nieuwe hoop geeft. 

Deze week was een pittige emotionele week. Twee vechtpartijen tijdens ons ‘ open huis’. Pedro een vrij grote man komen we de avond ervoor op straat tegen. Bewapend met een mes vertellend over de oorlog die op straat is ontstaan. Hij wordt  dezelfde nacht nog door een vriend , Judas, die hij beschermt, ‘verraden’.  Hij heeft 20 reais ( € 5,-) gestolen en hem aangegeven bij de politie dat hij een mes had. Hier in Brazilië is het niet raar om iemand te vermoorden voor minder dan 5 reais. 

Tijdens ons open huis confronteert Pedro op een  hard handige manier Judas.  Ineens zijn we ons er weer van bewust dat ons werk echt niet zonder gevaren is.  Maar met veel wijsheid en gebed gaat het ook al jaren ‘ goed’ en loopt het voorlopig met een sisser af.  Ze worden beiden afzonderlijk van elkaar gevraagd ons pand te verlaten. We kunnen geen agressie tolereren. Maar zijn de volgende keer wel weer welkom.  

Vervolgens breekt er een andere ruzie uit. Een meisje keek naar de vriend van een andere . Er wordt een stoel gepakt om er mee te slaan.  Meiden zijn soms feller nog als de mannen. Maar ook deze ruzie hebben we gelukkig snel onder controle.  Die ochtend tijdens onze dagelijkse bid moment hebben we het over geestelijke strijd. Nou dat was duidelijk deze week.  

En dan wil ik deze blog sluiten met fantastische stap gezet door Erika die we naar een Afkickboerderij hebben gebracht.  Ze is 25 jaar met verschillende heftige littekens op haar gezicht en lichaam brengen we haar naar ‘ Caminho Santo ‘ vertaald ‘ Heilige weg’ , de gekozen en apart gezette weg naar herstel. 

We hebben 410 boeken gedoneerd gekregen. Zo ontzettend bedankt voor jullie hart om mensen te bemoedigen. Foto’s en filmpjes volgen nog wanneer we de boeken gaan uitdelen. 

Lieve mensen tot blogs. 

De grote verrassing: Claudino heeft zijn boek geschreven.  Heel trots op hem dat hij zijn levensverhaal op papier heeft gezet. Een boek dat heel veel mensen gaat bemoedigen daar twijfel ik niet aan.  Er moet nog wel het e.e.a. aan gecorrigeerd en gesleuteld worden oa. aan de spelling en lay-out. Maar we hopen dat we dit jaar het boek in het Portugees en in het Nederlands kunnen uitgeven.  Ik kan iedereen dit boek aanraden als je bemoedigt wilt worden.

Ook worden wij opa en ik ( bonus) oma daar moesten we wel even aan wennen maar natuurlijk is een klein wondertje altijd welkom. En dat wordt hier en daar nog een hele  uitdaging maar uiteindelijk komt altijd alles  goed. We vertrouwen op. De Heer, Zijn wijsheid , Liefde en voorziening. 

Toen werden we opgeschrikt doordat mijn stiefvader werd opgenomen in het ziekenhuis met Corona. Al 34 jaar getrouwd met mijn lieve moeder en nu 82 jaar.  Het eerste wat dan toch in mij opkomt is; hoe gaat het met mijn moeder? Zij ook Corona.  Moet ik naar Nederland om hen te ondersteunen? Maar gelukkig heb ik een lieve zus met een super gezin  die dan ook allemaal echt klaar staan om te helpen en te ondersteunen. God heeft me 7 jaar geleden ook gezegd dat Hij voor mijn familie in Nederland zorgt en ik me geen zorgen hoef te maken. Uhm ja nou dat laatste doe ik stiekem dan toch een beetje.  Maar mijn bonus pa mag gelukkig naar huis. Met hulp van thuiszorg kunnen we nog best een tijdje van hem genieten in ons midden.  En ik een klein beetje op afstand. 

Sinds 8 maart zijn Claudino en ik nu samen fulltime zendelingen. Claudino heeft afscheid genomen van zijn werk bij de kerk en ik vind het een hele bijzondere tijd. Als we weer in Nederland zijn willen we jullie graag meer vertellen over ons werk en visie in Brazilië. We zullen dan een Meet & Greet organiseren in mijn thuis kerk de Emanuel gemeente. Maar daarover meer in mijn volgende blog

Hoe gaat het met jullie? Ik ben ook benieuwd naar jullie. 

Lieve mensen tot Blogs 

Gekke tijden dat weet iedereen maar dat ik op één moment zoveel blijdschap kan voelen en gemis van mijn geliefden is een nieuwe ervaring. 

Ik kan deze blog wijden aan alles wat we met jullie hulp hebben gedaan. Een enorme dankbaarheid dat ik voel voor een ieder die op zijn /haar manier geloofd in het werk wat we hier doen is groot .

Ik weet niet of ik mijn gevoel kan overbrengen in woorden maar ga het toch proberen. Als God je roept ‘ when calls the heart’ , Dan voel je je op je plek. Je voelt je nuttig . Je ervaart dat je een verschil maakt in een leven niet omdat jezelf zo goed bent maar omdat je gehoor geeft aan die roeping. Omdat God een roeping heeft voor elk mens die Hij geschapen heeft naar Zijn evenbeeld. 

En dan het gemis van mijn nichtjes , voor mij de geweldigste kinderen van de wereld, goede Indische christelijke opvoeding. Talentvol en zo gezellig . Misschien omdat ik zelf geen kinderen mocht krijgen. Soms doet het zeer maar ben moeder van velen. Op straat is bijna iedereen ouderloos. 

2022 gaan we met lieve vrienden in! Ze brengen een stukje Nederland mee met dank aan mijn lieve mams en mijn dierbare ‘ bloody’ sistah.  Rempejek, kroepoek, saimin bami soep ooh nee dat is niet echt Nederlands; oliebollenmix , dropjes en bifi worstjes ontbreken ook niet… en de lijst gaat verder. Ondanks het gemis van familie en vrienden en het Nederlandse eten, snoepen gaat het goed met ons. 

We gaan ook dit jaar verder met het dienen van God en zoveel mogelijk kinderen , jeugd en volwassenen te helpen. Wij willen iedereen bedanken, zonder jullie kunnen wij dit werk niet doen of volhouden. Bemoedigingen, gebed en financiële ondersteuning is belangrijk voor ons om door te gaan. 

Shalom: is een Hebreeuws woord dat vrede, harmonie, heelheid, volledigheid, welvaart, welzijn en rust betekent. Dat wensen wij jullie dat het op elk gebied van jullie leven goed zal gaan.