Op adem komen als je je hebt ingespannen of gewoon om in leven te blijven.  Soms heel soms vraag ik me af wat mensen denken?  Ik ben in januari 2016 naar Brazilië gegaan om een dts en een children @ risk school te doen.  8 maanden training omdat mijn hart uit ging naar missies doen. Kort gezegd ; mensen helpen in nood en te vertellen wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Door heel veel verdriet en ellende in mijn leven; deels aangedaan en deels doordat ik verkeerde keuzes maakte,  heb ik mijn troost gezocht in drank en drugs.  Een echte eye opener was de reis naar India in 2011 die ik maakte met mijn thuis kerk in Deventer.

Ik vond  het leven maar saai en uitzichtloos. Naar school gaan , daarna werken , geld verdienen voor je huis of gezin tot je ca. 65 ste. En dan wachten tot je dood gaat.  Ik werd er depressief van maar zo dacht ik erover. 

Toen ik me bedacht dat ik training nodig had kwam ik via vrienden terecht bij de ‘katapult’ de bijbelschool van Herman Boon.  Mijn verlangen groeide om echt iets te doen met mijn leven.  Het werken voor geld voelde leeg. Maar nu na 7,5 jaar kan ik zeggen. Dat ik mijn doel heb gevonden.  

Maar even eerlijk, ik vind het leven in een andere cultuur echt moeilijk. Als je denkt; maar nu is Rebecca getrouwd en heeft een bonus dochter met een super lief en schattige kleindochter en daarom is ze nog in Brazilië. Dan moet ik je echt zeggen dat is absoluut niet de reden geworden. Het helpt me wel om het hier wat gezelliger te hebben.  Mijn drijfveer is nog steeds mensen helpen in nood en te vertellen van wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Op het moment dat ik ervaar dat mijn doel is bereikt dan zou ik Claudino vertellen dat het tijd is om naar Nederland te gaan. Dit hebben we overigens uitgebreid besproken toen we trouwden. 

Elke dag zien we van heel dichtbij het verdriet van anderen. Het werken met verslaafden lijkt soms uitzichtloos maar gelukkig zien we veranderingen. De vruchten van ons werk is tastbaar. Door een hele lange adem te hebben. 

We zien en ervaren dat mensen het steeds lastiger vinden om ons werk te sponsoren. Maar ons geloof en vertrouwen is nog steeds op onze lieve Heer die ons voorziet. Enorm dankbaar dat we in november naar Nederland kunnen.  Even weer op adem komen.  Dank jullie wel voor jullie steun en vertrouwen. Heel veel liefs en hopelijk zien we jullie dan. 

Lieve mensen tot blogs 

Zondag eind van de middag kwamen we weer thuis. Terug kijkend op een geweldig kamp. Waarom geweldig? Vorige week dinsdag verzameld iedereen zich al heel vroeg bij de Rescue-House. Bijna iedereen drinkt zich moed in, of gebruikt extra drugs want de komende 5 dagen gaan ze ‘ cold turkey’ . Woensdag ochtend om 8 uur komt de bus die we hebben gehuurd ze halen.
De lucht die ze bij zich dragen is bijna onverdraaglijk maar dan met 34 mensen die op straat leven en nog 5 die we al in de Recovery home hebben geplaatst kan het kamp beginnen. Devotionals elke ochtend, elke middag sport en spel , ‘s avonds de diensten en lekker samen eten. Corvee hoort er ook bij dat doen we in groepen net als de spelletjes.

Door de 5 dagen heen zien we mensen opklaren in hun gezicht. Ze gaan weer helder uit hun ogen kijken. Ze delen hun levensverhaal , vragen gebed, geven aan dat ze moe zijn van de cirkel waarin ze leven.

Een van de deelnemers deelt het volgende:
”Ik mis de straat totaal niet. Op dit tijdstip van de dag zou ik alle straten al door zijn gegaan, zou ik al gekker zijn geweest dan Batman. En nu, nu heb ik helemaal geen behoefte aan drugs. Mijn lichaam begint helemaal niet te trillen, ik heb helemaal geen afkickverschijnselen. Ik voel daar helemaal niets van en ik voel nog minder de behoefte om te roken. Ik rookte elk moment van de dag. Een pakje sigaretten is zo weg bij mij. En dan geloven we niet in Gods zegen hé? Maar die bestaat dus echt! Ik heb één sigaret gerookt na de lunch maar normaal rook ik er 7 na de lunch, 7 of meer. En nu, nu heb ik daar helemaal geen behoefte aan. Maar weet je wat het is? Je wilt drugs gebruiken, je wilt roken, je doet al die dingen om de tijd te vervullen… en hier besteden we die tijd met spelletjes met een gevuld programma en met die heerlijke kip die nu in onze buik zit. Het is echt heel fijn hier. Niemand geloofde dat ik zou komen naar het kamp, hoe ik was de laatste tijd… De avond voor het kamp boden de mensen me van alles aan, om thinner te snuiven en drugs te gebruiken. Maar ik zei tegen mezelf als ik nu Crack ga gebruiken gaat het mij niet lukken om mee te gaan naar het kamp. Ik had er één gebruikt en toen heb ik God gevraagd om me te helpen om niet meer te gebruiken. En dat is gelukt, ik voelde niet eens dat ik moest gebruiken!” 

Deze deelnemer waarover ik schreef is een vrouw en woont al 24 jaar op straat. Haar moeder pleegde zelfmoord nadat ze erachter kwam dat haar dochter werd misbruikt door haar stiefvader. Deze vrouw kreeg op 11 jarige leeftijd, als kind te horen, dat haar moeder het niet zou kunnen aanzien dat de stiefvader de gevangenis in zou gaan door wat hij gedaan had en daarom pleegde haar moeder zelfmoord. Na de dood van haar moeder ging ze van weeshuis naar weeshuis, wat haar daarna op de straat deed belanden. Wat een gebrokenheid, wat een pijn in het leven van deze jonge vrouw, 37 jaar.

Dit is maar 1 van de velen verhalen die we te horen krijgen tijdens het kamp. Emotioneel is het zwaar maar wat mooi om te zien dat Jezus hoop geeft. Want heel eerlijk zonder Hem zijn we aan het werk zonder een echt doel. Wij mensen kunnen andere mensen niet veranderen ook al zouden we dat graag willen. Met of zonder verslaving zijn we toch allemaal het zelfde. Niemand is beter dan de ander. Maar tijdens dit kamp zien we dat God het verschil maakt. Het onmogelijke wordt mogelijk door Hem.

Enthousiast om dit nieuwe jaar toch weer in ‘ huize Redding’ te dienen. Resgate in het Portugese. Daar waar ik vorig jaar nog twijfelde aan het blijven dienen in dit huis ben ik nu weer enthousiast ook omdat God me bevestigd heeft dat Hij me hier graag nog wilt hebben.  Hoe weet ik dat nou?  Ik ben zeker niet telepathisch ofzo maar ik heb de ervaring dat als je ergens voor bid en je dan een bevestiging krijgt via een bijbeltekst of je ervaart gewoon een rust als je een beslissing neemt. Dan is dat een antwoord een bevestiging van God en zo kon ik  al mijn emoties aan de kant zetten en weer met frisse moed er tegen aan gaan.  En een  vakantie helpt natuurlijk ook.  Resgate gaat namelijk dicht in December en Januari voor alle zendelingen. Zodat we uit kunnen rusten. En mensen komen niet alleen uit het buitenland maar ook uit verschillende Staten van Brazilië. 

Een persoonlijke verandering:

we gaan verhuizen nog steeds vlakbij ‘ Resgate ‘ , maar dan aan de andere kant in een andere buurt.  De buurt is veiliger dan waar we nu wonen. 

Het appartement is iets groter en als het goed  is zonder lekkages als het regent en zonder termieten.  Vreselijke beestjes kan haast geen gif tegen op .  Mocht je ons willen helpen met de verhuizing voel je vrij 😉.

Onze kleine meid alweer bijna 10 maanden ‘ Natasha ‘ , zo’n lief en vrolijk kind. Hopelijk blijft dat zo 🤣🤣. We genieten erg van haar. Ik heb zelf nooit kinderen op de wereld gezet door omstandigheden maar God heeft me wel een mooi gezin gegeven. En mag ik mezelf oma noemen. 

Over ons werk: 

op dit moment hebben we 14 mensen op de verschillende afkick boerderijen. Zie hier de veranderingen die de mensen onder gaan.

Op straat komen we nog steeds kleine kinderen tegen helaas. Heel verdrietig om ouders met hun kinderen op straat te zien worstelen . 

Ook ontzettend blij met onze jongens in de gevangenis. Weer een hele speciale groep.  Intelligente gasten met heftige verhalen. Ook mooi om te zien dat ze enthousiast zijn over Claudino’s boek. Ze mochten de boeken in hun cel lezen. 

Mocht je nou vragen hebben of zou je meer willen weten over ons werk. Stuur me dan een berichtje.

lieve mensen tot blogs.

Wat hebben we een fantastisch kamp gehad. We hebben echt mooie aanrakingen van God gezien bij onze mensen van de straat. Stoere mannen die veel tranen hebben gelaten.  Quote : “ ik heb veel bloed aan mijn handen maar ik wil geen tijd meer verspillen, ik wil veranderen en terug naar mijn familie!’ . Uiterst relaxte kamp dit keer zonder ruzie of vechten. Bedenk je dat onze doelgroep uiterst beschadigd is en zoals de uitdrukking in Engels zegt : ‘ Hurt people , hurt people !’  Maar er is niks mooiers om naar mensen te kijken die opbloeien en hun muren laten zakken. 

Verder hebben we onze basis cursus Engels in de gevangenis afgerond en een speciale diploma uitreiking gedaan midden in de natuur. Wat een extra speciaal gevoel geeft aan de jongens.  Vele komen uit de arme sloppenwijken en zijn nog nooit verder dan de stad geweest.  Een hele prestatie om ca. 15 weken lessen te volgen maar ook te horen hoeveel God van ze houdt en ze een hoopvolle toekomst wilt geven.  Van alle jongens steekt Pedro er tussen uit. Uitermate intelligent en praat een aardig woordje Engels maar wat t meest opvalt is dat hij al

die weken vervroegt onze lessen verlaat omdat we in t laatste kwartier over God en Zijn liefde praten. Hij zegt zelf ook een pact met de duivel te hebben gesloten.  Maar week naar week wordt Hij steeds opener en op het einde accepteerde hij een bijbeltje. Hij zou hem zeker gaan lezen. 

Ook onze semester met de tiener meiden van de Rockhouse zit er weer op. Onderwerpen zoals sexualiteit, identiteit en afwijzing kwamen aanbod. Super leuke en bijzondere meiden om mee te werken.

Dan vieren we aanstaande zondag onze beroemde kerstfeest op straat met een paar 100 man gaan we samen kerst vieren als familie. Altijd heel bijzonder. Zo wie zo om met hen aan een tafel te zitten is al heel wat. Normaal eten ze liggend op

Een stukje karton. Bidden jullie mee dat ze het echte verhaal achter kerst mee zullen krijgen? 

Persoonlijk gaat het wat op en af.  Best veel ziek geweest de laatste maanden. Blaasontsteking, griep, keelontsteking en nu ook Corona. Ik merk ook dat ik best een nieuwe uitdaging zou willen. Dat gevoel heb ik al een tijdje maar het is alsof God zegt ; even wachten nog. Routine sluipt er nu een beetje in, dat vind ik niet leuk omdat ik graag passie wilt houden voor het werk maar zeker voor de mensen met wie ik werk.  Ik ben heel benieuwd wanneer God de deuren opent voor iets nieuws. 

Iedereen hele fijne feestdagen toegewenst. God zegen , geniet van elkaar. En laten we vooral omkijken naar iemand die eenzaam is of het moeilijk heeft tijdens deze feestdagen. 

Mocht je nou meer willen weten over ons werk en of wil je ons extra bemoedigen met een woord schroom vooral niet omdat te doen.    Een bemoedigend appje zijn we hartstikke blij mee.  Na bijna 8 jaar Brazilië lijkt iedereen wat stiller geworden . 

Lieve mensen tot blogs 

Opgeladen na een heerlijk vakantie kunnen we er weer tegen aan.  Er staat weer heel wat op de planning. Natuurlijk onze normale werkzaamheden; straat- , open huis-, jeugdgevangenis-, en tiener meiden werk. En na twee jaar ook weer een 5 daagse kamp 12 t/m 17 oktober. We gaan met ca. 35 mensen van de straat een paar dagen de natuur in. Geen drugs en alcohol in de buurt. Geen gevaren van beroving, vernederingen, moord en doodslag die het straatleven met zich meebrengt.  Ontspannen en nadenken over een doel in je leven.  Onze gift van dr. Lens Foundation gaan we o.a. besteden aan ons kamp. 

Voor alle werkers vermoeiende dagen met veel loskomende emoties maar zo ontzettend de moeite waard. Een voorrecht om van zo dichtbij veranderingen te zien bij mensen. Nog meer bijzonder is hoe God de mensen aanraakt en nieuwe hoop geeft. 

Deze week was een pittige emotionele week. Twee vechtpartijen tijdens ons ‘ open huis’. Pedro een vrij grote man komen we de avond ervoor op straat tegen. Bewapend met een mes vertellend over de oorlog die op straat is ontstaan. Hij wordt  dezelfde nacht nog door een vriend , Judas, die hij beschermt, ‘verraden’.  Hij heeft 20 reais ( € 5,-) gestolen en hem aangegeven bij de politie dat hij een mes had. Hier in Brazilië is het niet raar om iemand te vermoorden voor minder dan 5 reais. 

Tijdens ons open huis confronteert Pedro op een  hard handige manier Judas.  Ineens zijn we ons er weer van bewust dat ons werk echt niet zonder gevaren is.  Maar met veel wijsheid en gebed gaat het ook al jaren ‘ goed’ en loopt het voorlopig met een sisser af.  Ze worden beiden afzonderlijk van elkaar gevraagd ons pand te verlaten. We kunnen geen agressie tolereren. Maar zijn de volgende keer wel weer welkom.  

Vervolgens breekt er een andere ruzie uit. Een meisje keek naar de vriend van een andere . Er wordt een stoel gepakt om er mee te slaan.  Meiden zijn soms feller nog als de mannen. Maar ook deze ruzie hebben we gelukkig snel onder controle.  Die ochtend tijdens onze dagelijkse bid moment hebben we het over geestelijke strijd. Nou dat was duidelijk deze week.  

En dan wil ik deze blog sluiten met fantastische stap gezet door Erika die we naar een Afkickboerderij hebben gebracht.  Ze is 25 jaar met verschillende heftige littekens op haar gezicht en lichaam brengen we haar naar ‘ Caminho Santo ‘ vertaald ‘ Heilige weg’ , de gekozen en apart gezette weg naar herstel. 

We hebben 410 boeken gedoneerd gekregen. Zo ontzettend bedankt voor jullie hart om mensen te bemoedigen. Foto’s en filmpjes volgen nog wanneer we de boeken gaan uitdelen. 

Lieve mensen tot blogs. 

De grote verrassing: Claudino heeft zijn boek geschreven.  Heel trots op hem dat hij zijn levensverhaal op papier heeft gezet. Een boek dat heel veel mensen gaat bemoedigen daar twijfel ik niet aan.  Er moet nog wel het e.e.a. aan gecorrigeerd en gesleuteld worden oa. aan de spelling en lay-out. Maar we hopen dat we dit jaar het boek in het Portugees en in het Nederlands kunnen uitgeven.  Ik kan iedereen dit boek aanraden als je bemoedigt wilt worden.

Ook worden wij opa en ik ( bonus) oma daar moesten we wel even aan wennen maar natuurlijk is een klein wondertje altijd welkom. En dat wordt hier en daar nog een hele  uitdaging maar uiteindelijk komt altijd alles  goed. We vertrouwen op. De Heer, Zijn wijsheid , Liefde en voorziening. 

Toen werden we opgeschrikt doordat mijn stiefvader werd opgenomen in het ziekenhuis met Corona. Al 34 jaar getrouwd met mijn lieve moeder en nu 82 jaar.  Het eerste wat dan toch in mij opkomt is; hoe gaat het met mijn moeder? Zij ook Corona.  Moet ik naar Nederland om hen te ondersteunen? Maar gelukkig heb ik een lieve zus met een super gezin  die dan ook allemaal echt klaar staan om te helpen en te ondersteunen. God heeft me 7 jaar geleden ook gezegd dat Hij voor mijn familie in Nederland zorgt en ik me geen zorgen hoef te maken. Uhm ja nou dat laatste doe ik stiekem dan toch een beetje.  Maar mijn bonus pa mag gelukkig naar huis. Met hulp van thuiszorg kunnen we nog best een tijdje van hem genieten in ons midden.  En ik een klein beetje op afstand. 

Sinds 8 maart zijn Claudino en ik nu samen fulltime zendelingen. Claudino heeft afscheid genomen van zijn werk bij de kerk en ik vind het een hele bijzondere tijd. Als we weer in Nederland zijn willen we jullie graag meer vertellen over ons werk en visie in Brazilië. We zullen dan een Meet & Greet organiseren in mijn thuis kerk de Emanuel gemeente. Maar daarover meer in mijn volgende blog

Hoe gaat het met jullie? Ik ben ook benieuwd naar jullie. 

Lieve mensen tot Blogs 

Gekke tijden dat weet iedereen maar dat ik op één moment zoveel blijdschap kan voelen en gemis van mijn geliefden is een nieuwe ervaring. 

Ik kan deze blog wijden aan alles wat we met jullie hulp hebben gedaan. Een enorme dankbaarheid dat ik voel voor een ieder die op zijn /haar manier geloofd in het werk wat we hier doen is groot .

Ik weet niet of ik mijn gevoel kan overbrengen in woorden maar ga het toch proberen. Als God je roept ‘ when calls the heart’ , Dan voel je je op je plek. Je voelt je nuttig . Je ervaart dat je een verschil maakt in een leven niet omdat jezelf zo goed bent maar omdat je gehoor geeft aan die roeping. Omdat God een roeping heeft voor elk mens die Hij geschapen heeft naar Zijn evenbeeld. 

En dan het gemis van mijn nichtjes , voor mij de geweldigste kinderen van de wereld, goede Indische christelijke opvoeding. Talentvol en zo gezellig . Misschien omdat ik zelf geen kinderen mocht krijgen. Soms doet het zeer maar ben moeder van velen. Op straat is bijna iedereen ouderloos. 

2022 gaan we met lieve vrienden in! Ze brengen een stukje Nederland mee met dank aan mijn lieve mams en mijn dierbare ‘ bloody’ sistah.  Rempejek, kroepoek, saimin bami soep ooh nee dat is niet echt Nederlands; oliebollenmix , dropjes en bifi worstjes ontbreken ook niet… en de lijst gaat verder. Ondanks het gemis van familie en vrienden en het Nederlandse eten, snoepen gaat het goed met ons. 

We gaan ook dit jaar verder met het dienen van God en zoveel mogelijk kinderen , jeugd en volwassenen te helpen. Wij willen iedereen bedanken, zonder jullie kunnen wij dit werk niet doen of volhouden. Bemoedigingen, gebed en financiële ondersteuning is belangrijk voor ons om door te gaan. 

Shalom: is een Hebreeuws woord dat vrede, harmonie, heelheid, volledigheid, welvaart, welzijn en rust betekent. Dat wensen wij jullie dat het op elk gebied van jullie leven goed zal gaan. 

Het baby’tje omarmde mij zo stevig als ze maar kon en legde haar hoofdje op mijn borst.  Mijn hart brak onmiddellijk maar moest mijn tranen weg slikken. Ze was zo vies, ze stonk en haar luier was zwart ipv wit ook van de viezigheid.  Zij , haar vader en moeder en een broer van 3 jaar wonen 8 dagen op straat. Haar broer is trouwens niet echt haar broer, hij is na twee keer verkocht te zijn voor een bolletje crack van een paar euro bij deze moeder terecht gekomen. Zij verzorgt en verdedigt hem als haar eigen kind zegt ze. Omdat Leo niet haar eigen kind is kunnen ze niet naar een opvang tehuis . Ze zal hem dan kwijtraken aan ‘ het systeem’ . 

Ik ben diep geraakt. En wij horen natuurlijk wel vaker schrijnende verhalen van kinderen daarom probeer ik ze nooit vast te pakken. Maar toen ik dit meisje in mijn armen had leek het net alsof ze zich veilig voelde bij mij. Of waarschijnlijk in willekeurige armen. Triest… en dan haar broer. 2 keer verkocht door die vreselijke sloper ; crack. Een echte demoon uit de hel sorry dat ik het zo zeg.

Maar dan kom ik op het verhaal van Diego. 

Kennen jullie hem nog?  Dikke twee jaar van de straat , aan t werk en heeft zelfs zijn kamer huur 1 jaar vooruit betaald. BAM , Terugvallen een week lang niet geslapen als een hongerig beestje opzoek naar drugs. We hebben hem geprobeerd aan de hand te pakken en een aantal dagen naar zijn werk gebracht en opgehaald.  Het leek even goed te gaan. De cirkel leek verbroken te zijn. Maar goed ik weet dat zo’n terugval heel heel diep kan zijn. Helaas, heeft hij inmiddels al zijn spullen verkocht voor een habbekrats. 

Dan het verhaal van Lisa, nogmaals de namen verzin ik maar even om privacy redenen. Vrouw met 3 kids, haar ex heeft in een dolle bui haar mishandeld en benzine in het huis gegooid.  Voordat hij het in de fik kon steken kon ze gelukkig vluchten met haar drie kids

Voor het baby’tje en haar gezin en ook voor Lisa gaan we kijken of we ze kunnen helpen om iets goedkoops te huren. Een nieuwe start te geven. Zodat ze een baantje kunnen zoeken en verder zich zelfstandig kunnen onderhouden.  Voor Diego;  dit is moeilijk maar voor God niet onmogelijk maar hij is wel degene die zelf moet opstaan. 

Gebed is echt belangrijk voor ‘onze jongens’ op straat. Maar ook voor ons als team: wijsheid en bescherming van onze harten. Toch sluit ik af met een dankbaar hart. Wat een voorrecht om dit werk te mogen doen. 

Lieve mensen tot blogs. 

Na een reis van ca. 28 uur zijn we op 28 augustus weer in Brazilië aangekomen. Altijd een dubbel gevoel, blij dat ik weer ‘thuis’ ben, blij dat ik toch weer mijn familie en een paar vrienden heb ontmoet. De tijd is veelste kort 2 weken en 5 dagen in quarantaine. Het doel was de bruiloft van mijn oudste nichtje bijwonen. Super geslaagd. We zijn echt gezegend met jullie support. 

Kan wel zeggen dat ik t echt nodig had om even naar mijn eigen land en gewoontes te gaan. De liefde en de aandacht te hebben van de mensen van wie ik hou. Helaas, hebben we niet iedereen kunnen ontmoeten die speciaal zijn in ons leven. Ik hoop echt op jullie begrip. Ik hoop dat we volgend jaar weer een ‘ Meet & Greet kunnen organiseren. Wel heb ik heerlijke frikandellen gegeten en om over de kroketten maar te zwijgen.  De broek zit in ieder geval weer wat strakker.

Afgelopen week alweer lekker aan t werk geweest gevangenissen, huisbezoeken in de Favella en t uitdelen van de voedselpakketten. Het werk met Canto de Rua is voorlopig stopgezet. We hopen op subsidies rond december wellicht kunnen we dan weer op grote schaal mensen van de straat helpen. Saai is het hier gelukkig nooit. Ik voel me erg gezegend met mijn man en het werk wat we hier mogen doen.  

Ik dacht voor nu even een kleine update en mochten jullie iets meer willen weten dan schroom niet om mij even een persoonlijk berichtje te sturen. God bless you all.

Lieve mensen tot blogs 

Waar ik twee maanden geleden nog enthousiast was over het werken in de gevangenis is dat in deze tijd toch niet echt haalbaar gebleken. We hebben dit werk dan ook moeten uitstellen tot hopelijk het volgende semester.

Wat wel ontzettend leuk is dat ik begonnen ben met het samenwerken met de Rockhouse. Dit huis staat in een community ( Favella) en is ook van Ywam. En zij hebben tijdens deze beter wordende pandemie een aangepast programma waarin ik me prima kan aansluiten. Huisbezoeken 3x per week en 1 avond de straat op en de drugsverslaafden van de wijk te bezoeken.

Op dit moment gaat het erg lekker op werk gebied. Ik heb me nu aangesloten bij 3 projecten en de afwisseling bevalt me erg goed. Canto de Rua waar ik in mijn vorige blog al iets meer over schreef, Rescuehouse, en de Rockhouse. En dan hebben we natuurlijk nog het uitdelen van de voedselpakketten. Echt fantastisch dat we ongevraagd hiervoor sponsoring ontvangen. Ik merk ook dat de samenwerking goed werkt voor onze cliënten. Als ik iemand bij het ene project tegen kom kan ik hem heel makkelijk doorsturen naar het andere project.

Breaking news

Priscilla mijn oudste nichtje gaat trouwen met een schat van een man. Aangezien Cil al jaren in mijn huis woont heb ik ook een speciale band met haar. Claudino en ik willen ons best doen om bij het huwelijk te zijn in Augustus. Daar kunnen we wel wat gebed bij gebruiken.

Verder in de familie sfeer van Claudino gaat het helaas niet zo goed. Zijn moeder bv kampt nog steeds met haar gezondheid en met alle emotionele problemen die dat met zich mee brengt onder zijn broer en zussen.

Gelukkig kan ik zeggen dat Claudino en ik het goed hebben samen. We hebben gelukkig een hoop lol samen. Ik zie mijn man echt als een kadootje van de Heer. 😉

Lieve mensen tot blogs