Best een heftige tijd achter de rug. Het gaat ons niet in de kouwe kleren zitten als één, laat staan 3, van ‘ onze’ jongens van de straat zelfmoord pleegt.  Wij als ‘ Casa Resgate ‘ oftewel ‘ Huize Redding ‘ hebben Ramon een tijdje mogen begeleiden en hij heeft ook een maand of 6 op een afkick boerderij gezeten.  Maar door een ruzie met een medebewoner heeft hij zijn  periode van 9 maanden niet af gemaakt.   Ongeveer een maand geleden heeft hij de hoop opgegeven en heeft zijn moeder hem gevonden, hij heeft zichzelf opgehangen. Bij de dood van Elias en Hugo hebben we wat vraagtekens.  Ze zijn beide met een touw om de nek gestorven maar daar ging een ruzie aan vooraf. Zou het met opzet zijn of toch niet? Helaas kunnen ze het niet meer na vertellen. Maar het leven op straat is wreed.

Dan iets leuker nieuws over ons werk in de gevangenis. 

1e semester : 10 jongens van de leeftijd 15 t/m 19 jaar en dit semester 4 Nederlanders die basis cursus Engels mogen begeleiden. Met Gerdien en Rebecca als leraressen , Micha en Timon als ondersteuning. 15 lessen inclusief de toets.  Elke maandag en donderdagmiddag beginnen we de lessen altijd met een herhaling van de vorige les, de nieuwe les en eindigen met een bemoediging, getuigenis en/of het  Woord van God. 

Onze God is onze motivatie om deze jongens te bereiken met het evangelie. Dat ze een hoopvolle toekomst hebben als ze het offer dat Jezus bracht aannemen en geloven. Tijdens de les proberen we Gods liefde aan hen te tonen. De jongens zitten vast voor verschillende delicten . Van drugsdealen , gewapende berovingen en poging tot doodslag en zelfs voor moord.  De jongens groeien op in een achterstandswijk. Vaak al gelabeld om te mislukken in het leven.  Niks is minder waar , het zal niet makkelijk zijn maar met onze God aan hun zijde en een beetje wilskracht moet het lukken. Dat is in ieder geval onze boodschap aan hun.

Ywam is al jaren actief in de jeugdgevangenissen in en rondom Belo Horizonte. Vroeger gingen we nog naar 4 gevangenis, 3 jongen – en 1 meiden gevangenis.  Doordat ons team is verkleind gaan we er nu naar 1.  Elke groep heeft een eigen dynamiek maar wij hebben eigenlijk altijd respect ontvangen. Wij zien bij het grootste deel van elke groep veranderingen in hun houding. Van hele stoere en afwachtende houdingen naar blije gezichten als ze de les binnen wandelen.  We zien dat sommigen ook echt talent hebben om een andere taal aan te leren en te spreken.  Natuurlijk gaan niet alle lessen even soepel en moeten we ook best een beetje streng zijn soms. Dat hoort er natuurlijk bij.  Dit semester sluiten we af met 7 jongens en de diploma uitreiking. Daar proberen we altijd een feestje van te maken . We hangen slingers op , bestellen een taart, met bittergarnituur.  We zijn natuurlijk hartstikke trots op ‘ onze ‘ jongens!

persoonlijk:

Het gaat goed met ons. We hebben hier en daar wat geworsteld met onze gezondheid en emoties. Maar sinds vorig jaar hebben we een Connect groep die voor ons bid en we voelen ons daardoor gedragen. Hoe leuk is het om samen met mijn (bonus) dochter Anna Rebeca te werken. Noem ik een zegen.

Wij zien uit naar het einde van deze maand. Wij gaan weer op kamp . Wij zijn al druk bezig om ons 9e kamp te organiseren.  Het thema zal zijn : “ Er is hoop”, Maar daarover in onze volgende blog meer ! 

Lieve mensen tot blogs .